|
|
İbrahim Sadri
|
Aldırma reis
|
ALDIRMA REIS
Sen içerdeyken ben sinemalara gittim
Bütün filmlerini seyrettim o sevdiğimiz artistlerin
Sen içerdeyken ben vita kutularinda çiçek yetiştirdim
Sokakta top oynadım çocuklarla
Ayakkabılarımı eskittim
Güneşe karşı durdum sabahları
Geceleri bir başıma yıldızları bekledim..
Annenin göğsüne su serptim
Aldırma dedim aldırma
Bir şarkı söyle
Bir dilek tut herkes için
Bir ada rüzgari gibi sürtünerek geç hayata
Bir sarmaşık gibi tutun ve değer ver hatıralara
Aldırma dedim aldırma
Sen içerdeyken ben pijamalarımı giydim
Kirami ödedim
Haber bültenlerini izledim
Gazeteden kupon kestim
Sen içerdeyken ben sigara içtim, öksürdüm, otobüse bindim
Fotograflarımıza baktim
Acıyan yanlarımı körelttim
Deniz kıyısında yürüdüm
Manavdan soğan aldim
Yeni çıkan şarkıları dinledim
Kafeste beslediğimiz kuşu saldım, ıslık çaldım...
Sen içerdeyken ben hep uyandım, sayıkladım
Takvimler aldım
Hergün bi yaprağını kopardım deli ayrılığın..
Sen içerdeyken ben gömleğimi ütüledim
Sobada elimi yaktım
Bir şiir yazdım,
Bir hercai menekşe aldım çiçekciden
Hani o alnına kader değmis
Hani o dudaklarına deniz tuzu dokunmus
Hani o erken vurulmuş gençliğimiz gibi dağıldım
Sen içerdeyken ben...
Bir adını söyleyemedim söyle bağıra bağıra
Bir yüzünü göremedim görüş günlerinde
Bir eline değemedim,birde yüreğine
Şöyle kucaklayamadım bide ölümüne
Sen içerdeyken ben kapı kapattım pencere açtım
Mutfakta oyalandım,kanepede yattım
Hatta bir yolluk aldım odaya
Çokta kulak asmadım
Alt tarafı içerdeydin
Alt tarafı bir yanımı götürmüştün ansızın
Bir yanımı
Yani adamlığımı, yani gözlerimin ferini
Yani canımı...
Alt tarafı şarkılar ölecekti
Alt tarafı kanayacaktı kalbim
Işte sensiz,işte nefessiz
Işte kimsesiz bir sesti alt tarafı
Her tarafı...
Yıldızlar yine ordaydı oysa
Yazdıkların gözden kaçan o defter yapraklarında
Boşver 128
Hayat bir gemi yürüt onu göreyim seni
Boşver 128 ha!
Boşveriyor ya
ALDIRMA REIS
REİS ALDIRMIYORYA
Bir adını söyleyemedim şöyle bağıra bağıra
Bir yüzünü göremedim görüş günlerinde
Bir eline değemedim,birde yüreğine
Şöyle kucaklayamadım birde ölümüne
Sen içerdeyken ben vitrinlerin önünden geçtim
Minibüs duraklarinda bekledim
Simitçilerle yarenlik ettim
Üstüme bir ceket aldim
El tezgahlarında kitaplara baktım
Sen içerdeyken ben hiç oturup ağlamadim
Hiç karartmadım umudu
Hiç bulandırmadım onuru
Böyle durdum dimdik ortada
İŞTE BURADA ULAN İŞTE BURADA
Böyle burada, Hiç yıkılmadım
Hiç utanmadım
Ve hiç unutmadım
Sen içerdeyken ben gülen resmini yaptırdım sokaktaki ressama
Her zaman yaptığım gibi buzdolabını ayağımla kapadım
Parklarin banklarına adını kazıdım
Adını kazıdım duvarlara
Adını adımın yanına yazdım
Hiç unutmadım, utanmadım, korkmadım
Parmaklarımı şıklattım fıdaydada
Hani vardıya
Fidaydada hanım kızım fidayda
Gelip geçen he tren bağrıltısında aynaya baktım sonra
Sen içerdeyken ben perdeleri hiç kapatmadım
Hiç bakmadım arkama
Başını ellerinin arasına alan üç beşinin arasında olmadım
Böyle bıraktığın gibi
Böyle yaşadığımız gibi yaşadim
Sen içerdeyken...
Bir adını söyleyemedim şöyle bağıra bağıra
Bir yüzünü göremedim görüş günlerinde
Bir eline değemedim,birde yüreğine
Şöyle kucaklayamadım birde ölümüne
SEN IÇERDEYKEN BEN...